Στο χώρο του Mani Beach στεγάζονταν υπηρεσίες κατασκήνωσης από το 1977.

Η ιστορία του χώρου όμως ξεκινάει πολύ νωρίτερα, στη δεκαετία του ’50, που η οικογένεια Δαμηλάκου παρήγαγε κρασί και μούστο. Το κτήμα ονομάστηκε “σταφίδα”. Η καλλιέργεια και η συγκομιδή γινόταν από όλη την οικογένεια και υπό την καθοδήγηση του πατέρα τους.



Ο “πατέρας”, Πέτρος Δαμηλάκος, ήταν ένας απο τους πρώτους πιστοποιημένους χημικούς του ελληνικού κράτους. Περίπου 20 χρόνια αργότερα, ο χώρος διαμορφώθηκε για τη φιλοξενεία κατασκηνωτών, και στη συνέχεια ονομάστηκε “Camping Mani Beach”, ονομασία που διατηρεί ακόμα και σήμερα.